Ο συμπατριώτης, αγαπημένος φίλος και συμμαθητής, ο σύντροφος στους αγώνες μας για μία καλλίτερη ζωή από τον Αστακό, ο Λογιστής Γιώργος Μπόνης, έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 60 ετών.
Ο θάνατος του είναι μεγάλη απώλεια πρώτα απ’ όλα για την οικογένεια του και όλους όσους τον αγαπήσαμε, στο Αστακό, στο Ίλιον Αττικής όπου κατοικούσε, σε όλο το Ξηρόμερο.
Τον αγάπησαν όλοι, όσοι τον γνώρισαν. αγωνίστηκαν ή και ήπιαν κρασιά και γλέντησαν μαζί του. Όλοι έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια. Ήταν πάντα δίπλα σε όλους τους Ξηρομερίτες, τους παλιούς συμμαθητές και φίλους, ιδιαίτερα όταν το είχαν ανάγκη, θα έλεγα ότι ήταν ο συνδετικός μας κρίκος, δραστήριος, δημιουργικός, καλοσυνάτος με χαρακτηριστικό ένα υποδόριο χαμόγελο πάντα στα χείλη του, ευγενικός και αγαπητός.
Δεν βρίσκω λόγια να συλλυπηθώ από καρδιάς στη σύζυγό του, στα τρία παιδιά του, στον αδελφό του και σε όλους τους οικείους του.
Δυστυχώς Ρούλα και Αλέκο ήταν πολύ δυνατό το χτύπημα στην υγεία του και παρότι ήταν μεγάλος μαχητής και το πάλεψε μ’ εσάς και τα παιδιά του δίπλα του μέχρι τέλους, τελικά δεν άντεξε κι έπεσε στη ύστατη μάχη του στα μαρμαρένια αλώνια. Σας εύχομαι κουράγιο και δύναμη.
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι Αστακιώτες και Ξηρομερίτες, ο Γιώργος και η γενναία στάση του ήταν η αφορμή για την πρώτη, μετά την πτώση της Χούντας, μεγάλη μαθητική κινητοποίηση στο Λύκειο Αστακού την άνοιξη του 1975.
Στο Γιώργο είχε ζητηθεί από καθηγητή για άδικο λόγο να βγει έξω από την 5η τάξη του γυμνασίου. Ο Γιώργος αρνήθηκε να βγει και, αφού επιστράτευσαν και τον τότε Γυμνασιάρχη που άρχισε να μοιράζει αποβολές για απείθεια, τελικά βγήκαμε μαζί του έξω όλη η τάξη και μαζευτήκαμε διαμαρτυρόμενοι κάτω από την μεγάλη ελιά στο προαύλιο.
Σε λίγο έκαναν αποχή και οι άλλες τάξεις και βγήκαμε όλοι και όλες μαζί σε διαδήλωση στους δρόμους του Αστακού, όπου γενικεύσαμε τα συνθήματα, διαμαρτυρόμενοι και για τις άδικες αποβολές του Γιώργου και άλλων συμμαθητών μας αλλά και για την κατάσταση στο Γυμνάσιό μας και σε όλη την παιδεία. Οι γονείς μας δεν πίστευαν στα μάτια τους σε αυτό που έβλεπαν.
Βέβαια εκείνη η κινητοποίηση μου στοίχισε προσωπικά ως ένα από τους υποκινητές την μείωση της διαγωγής μου σε κοσμία, παρότι τέλειωσα αυτή την τάξη με άριστα (19 και 8/13), όπως και στον Γιώργο και σε άλλους συμμαθητές μου. Το κρατάω όμως από τότε ως το πρώτο αγωνιστικό μου παράσημο κι ως την κόκκινη κλωστή που με έδεσε σε παντοτινή αδελφική φιλία με τον Γιώργο.
Θα τον θυμούμαστε στους αγώνες μας για ένα καλλίτερο Αστακό, για ένα καλύτερο Ξηρόμερο, για μία καλλίτερη Ελλάδα.
Αγαπημένε μου φίλε, συμμαθητή, συμπατριώτη και συναγωνιστή ΓΙΩΡΓΟ να έχεις Καλό Παράδεισο …..
Καλό ταξίδι στις γειτονιές των αγγέλων.
Χαιρετισμούς στην όμορφη και καλή συμμαθήτριά μας, τη Σταθούλα, που έφυγε πρώτη από τους συμμαθητές μας για το ταξίδι χωρίς γυρισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του Astakos-News. Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με το παραπάνω άρθρο, δεν θα δημοσιεύονται. Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατ' ανάγκη από την παρούσα ιστοσελίδα.