Η λέξη αρετή στα αγγλικά λέγεται virtue. Προέρχεται από το λατινικό vir που σημαίνει ανδρισμός. Όταν αναφερόμαστε σε ενάρετους άνδρες κατακλυζόμαστε από συνειρμούς ηρώων, στρατηγών, μια γενικότερη κατεύθυνση της ολότητας του ατόμου προς υψηλές αξίες, ιδέες, σκοπούς. Έτσι δεν είναι;
Όταν όμως αναφερόμαστε στην γυναικεία αρετή, οι συνειρμοί δεν είναι ίδιοι ως οφείλουν, αλλά η αρετή ταυτίζεται με τη σεξουαλικότητα και αποκομμένη από άλλα χαρίσματα, μια γυναίκα θεωρείται ενάρετη όταν πληρεί τις αντρικές προϋποθέσεις στον συγκεκριμένο τομέα. Απαράδεκτο ακόμη ότι η λογική αυτή έχει αφομοιωθεί από τις γυναίκες τις ίδιες. Ή αρετή είναι κοινωνικά κατασκευασμένη, πλαστή. Τη φτιάξαμε τέτοια που να μας καταπιέζει, τη πήραμε και πορευόμαστε.
Η γυναίκα σήμερα μεταμορφώνεται σε μια πλαστή εικόνα, res, εμπόρευμα ενώ θα έπρεπε να είναι απλά το άλλο μισό του ανθρώπινου είδους. Είναι εξαγοράσιμη όσων αφορά στο σώμα και στη συντροφιά κι έτσι οι αγροτικές επιδοτήσεις μεταφράζονται σε εμβάσματα στο Ανατολικό μπλοκ. Κάθε χρόνο βρίσκονται κορίτσια βιασμένα, κακοποιημένα, να εκδίδονται ή απλά εγκλωβισμένα σε κάποια ελληνική επαρχία, μάλλον μην έχοντας όνειρο ζωής στα είκοσι πέντε τους, να χαμογελάνε ανεκτικά και να σερβίρουν μεθυσμένους άνδρες. Άντρες που για τις κόρες τους οι δουλειά είναι ατίμωση. Οι συνθήκες που τις οδηγούν είναι η ίδια η κοινωνική πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει οικονομικά προβλήματα. Είτε δεν είχαν επιλογή είτε ήταν μια εύκολη λύση καθώς ένιωθαν ότι μπορούν να διαχειριστούν μια ψυχοφθόρα κατάσταση με καπατσοσύνη. Όρος ανδρικός (η καπάτσα γυναίκα που τα καταφέρνει) μπορείς να το πεις και επιβίωση. Τι δουλειά κάνεις; Πουλάω φλερτ. Μια μη ρεαλιστική , καπιταλιστική σχέση που εκπαιδεύει στο πάρε –δώσε του όλοι και όλα έχουν την αξία τους.
Ο Αστακός είναι ένα χωριό τριών χιλιάδων κατοίκων, καλώς; Οι νέοι ιδιαίτερα τα βράδια δεν έχουν πολλές επιλογές. Τα μπαράκια, στα οποία δουλεύουν κορίτσια από το εξωτερικό και πέρα από ποτό προσφέρουν οφθαλμόλουτρα και λαϊκή μουσική είναι μια καλή εναλλακτική λύση. Ο προβληματισμός μου ξεκινάει εδώ, στο σημείο οπού πολύ νεαρά αγόρια συχνάζουν εκεί ως πελάτες (στα πρότυπα των πατεράδων τους) και αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τον ανδρισμό ως νταβατζιλίκι. Το φλερτ και τον έρωτα ως αγοραπωλησία. Τι σχέση θα καλλιεργήσουν μεθαύριο με τα πρώτα τους κορίτσια; Τις συντρόφους τους; Τις κόρες τους; Σχέσεις απαξίωσης που διδάσκονται προς το γυναικείο φύλο. Αλλά και κορίτσια έφηβα, που αντιλαμβάνονται ότι για να είσαι αρεστή στο άλλο φύλο οφείλεις να ντύνεσαι και να συμπεριφέρεσαι σε πρότυπα πίστας. Τι πολιτική φρόνηση καλλιεργεί η εικόνα του έρωτα στη λογική της εξαγοράς; Αυτή του ρουσφετιού, της ανάθεσης , του καπιταλισμού, ενός laissez –faire των σωμάτων. Το πρωί βρίζουν τον αλβανό που "τους πήρε τη δουλειά" και το βράδυ φλερτάρουν άγαρμπα ένα πανέμορφο πλάσμα από τη Ρωσία.
Δεν είναι ρομαντικό όλο αυτό το λούμπεν και δεν φταίει η προσφορά (τα μαγαζιά), αλλά η ποιότητα της ζήτησης. Άντρες ερχόμενοι από γάμους υποδούλωσης (προξενειά) κι όχι μόνο… Πόσες γυναίκες παραμένουν σε γάμους από φόβο, οικονομικό ή κοινωνικής κατακραυγής;! Είτε από άγνοια των συζύγων ,είτε από εγωισμό πάνω από τις μισές ,αυτές , γυναίκες δεν νιώθουν την ηδονή στο γάμο τους. Αυτό προκαλεί νευρικό κλονισμό, εκνευρισμό, υστερική συμπεριφορά, το λιγότερο αδικαιολόγητη γκρίνια! Ε τότε τι καλύτερο από ένα νεαρό, πρόθυμο κορίτσι σε ένα μπαρ, που το πληρώνεις για να είναι εκεί ,δίχως να γκρινιάζει (αν ξέρει κι ελληνικά);
Μήπως κι ο τρόπος που διασκεδάζουμε ερμηνεύει το ποιοι είμαστε αλλά πλάθει καταλυτικά και το σε ποιο πολιτικό και κοινωνικό αύριο οδεύουμε;
Ο.Μ.
Όταν όμως αναφερόμαστε στην γυναικεία αρετή, οι συνειρμοί δεν είναι ίδιοι ως οφείλουν, αλλά η αρετή ταυτίζεται με τη σεξουαλικότητα και αποκομμένη από άλλα χαρίσματα, μια γυναίκα θεωρείται ενάρετη όταν πληρεί τις αντρικές προϋποθέσεις στον συγκεκριμένο τομέα. Απαράδεκτο ακόμη ότι η λογική αυτή έχει αφομοιωθεί από τις γυναίκες τις ίδιες. Ή αρετή είναι κοινωνικά κατασκευασμένη, πλαστή. Τη φτιάξαμε τέτοια που να μας καταπιέζει, τη πήραμε και πορευόμαστε.
Η γυναίκα σήμερα μεταμορφώνεται σε μια πλαστή εικόνα, res, εμπόρευμα ενώ θα έπρεπε να είναι απλά το άλλο μισό του ανθρώπινου είδους. Είναι εξαγοράσιμη όσων αφορά στο σώμα και στη συντροφιά κι έτσι οι αγροτικές επιδοτήσεις μεταφράζονται σε εμβάσματα στο Ανατολικό μπλοκ. Κάθε χρόνο βρίσκονται κορίτσια βιασμένα, κακοποιημένα, να εκδίδονται ή απλά εγκλωβισμένα σε κάποια ελληνική επαρχία, μάλλον μην έχοντας όνειρο ζωής στα είκοσι πέντε τους, να χαμογελάνε ανεκτικά και να σερβίρουν μεθυσμένους άνδρες. Άντρες που για τις κόρες τους οι δουλειά είναι ατίμωση. Οι συνθήκες που τις οδηγούν είναι η ίδια η κοινωνική πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει οικονομικά προβλήματα. Είτε δεν είχαν επιλογή είτε ήταν μια εύκολη λύση καθώς ένιωθαν ότι μπορούν να διαχειριστούν μια ψυχοφθόρα κατάσταση με καπατσοσύνη. Όρος ανδρικός (η καπάτσα γυναίκα που τα καταφέρνει) μπορείς να το πεις και επιβίωση. Τι δουλειά κάνεις; Πουλάω φλερτ. Μια μη ρεαλιστική , καπιταλιστική σχέση που εκπαιδεύει στο πάρε –δώσε του όλοι και όλα έχουν την αξία τους.
Ο Αστακός είναι ένα χωριό τριών χιλιάδων κατοίκων, καλώς; Οι νέοι ιδιαίτερα τα βράδια δεν έχουν πολλές επιλογές. Τα μπαράκια, στα οποία δουλεύουν κορίτσια από το εξωτερικό και πέρα από ποτό προσφέρουν οφθαλμόλουτρα και λαϊκή μουσική είναι μια καλή εναλλακτική λύση. Ο προβληματισμός μου ξεκινάει εδώ, στο σημείο οπού πολύ νεαρά αγόρια συχνάζουν εκεί ως πελάτες (στα πρότυπα των πατεράδων τους) και αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τον ανδρισμό ως νταβατζιλίκι. Το φλερτ και τον έρωτα ως αγοραπωλησία. Τι σχέση θα καλλιεργήσουν μεθαύριο με τα πρώτα τους κορίτσια; Τις συντρόφους τους; Τις κόρες τους; Σχέσεις απαξίωσης που διδάσκονται προς το γυναικείο φύλο. Αλλά και κορίτσια έφηβα, που αντιλαμβάνονται ότι για να είσαι αρεστή στο άλλο φύλο οφείλεις να ντύνεσαι και να συμπεριφέρεσαι σε πρότυπα πίστας. Τι πολιτική φρόνηση καλλιεργεί η εικόνα του έρωτα στη λογική της εξαγοράς; Αυτή του ρουσφετιού, της ανάθεσης , του καπιταλισμού, ενός laissez –faire των σωμάτων. Το πρωί βρίζουν τον αλβανό που "τους πήρε τη δουλειά" και το βράδυ φλερτάρουν άγαρμπα ένα πανέμορφο πλάσμα από τη Ρωσία.
Δεν είναι ρομαντικό όλο αυτό το λούμπεν και δεν φταίει η προσφορά (τα μαγαζιά), αλλά η ποιότητα της ζήτησης. Άντρες ερχόμενοι από γάμους υποδούλωσης (προξενειά) κι όχι μόνο… Πόσες γυναίκες παραμένουν σε γάμους από φόβο, οικονομικό ή κοινωνικής κατακραυγής;! Είτε από άγνοια των συζύγων ,είτε από εγωισμό πάνω από τις μισές ,αυτές , γυναίκες δεν νιώθουν την ηδονή στο γάμο τους. Αυτό προκαλεί νευρικό κλονισμό, εκνευρισμό, υστερική συμπεριφορά, το λιγότερο αδικαιολόγητη γκρίνια! Ε τότε τι καλύτερο από ένα νεαρό, πρόθυμο κορίτσι σε ένα μπαρ, που το πληρώνεις για να είναι εκεί ,δίχως να γκρινιάζει (αν ξέρει κι ελληνικά);
Μήπως κι ο τρόπος που διασκεδάζουμε ερμηνεύει το ποιοι είμαστε αλλά πλάθει καταλυτικά και το σε ποιο πολιτικό και κοινωνικό αύριο οδεύουμε;
Ο.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του Astakos-News. Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με το παραπάνω άρθρο, δεν θα δημοσιεύονται. Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατ' ανάγκη από την παρούσα ιστοσελίδα.