Μετανάστευση ή Εποικισμός;
O εποικισμός μέσω της μετανάστευσης μοιάζει με τον Δούρειο Ίππο που χρησιμοποίησαν οι Αχαιοί για να εισβάλλουν στην Τροία. Επινόησαν δηλαδή κάποιο έξυπνο τέχνασμα για να επηρεάσουν σημαντικά την έκβαση των γεγονότων.
Αυτή η μεθόδευση δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε στιγμή, μόνο αν διαμόρφωναν μια ευνοϊκή συνθήκη για την πραγματοποίηση της, μόνο αν έβρισκαν ένα εξιλαστήριο θύμα. Έτσι, η Ελλάδα διανύοντας μια μακροχρόνια κοινωνικοπολιτική κρίση, με ευάλωτη και εύθραυστη οικονομία αποτέλεσε τον πιο αδύναμο κρίκο (ή μήπως τον πιο δυνατό;) και τέθηκε στο επίκεντρο της διεθνούς πολιτικής σκακιέρας. Ας εξετάσουμε όμως τα δεδομένα του πολυσύνθετου φαινομένου της μετανάστευσης από την αρχή, από τη ρίζα του, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προδιαγράψουμε το τέλος του.
Καταρχάς, να διασαφηνίσουμε τους όρους που κατά καιρούς χρησιμοποιούνται. Μετανάστης είναι αυτός που αλλάζει τόπο διαμονής για να βρει δουλειά. Πρόσφυγας είναι εκείνος που αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα του εξαιτίας του πολέμου, των διώξεων και των βιαιοτήτων που λαμβάνουν χώρα στην πατρίδα του. Παράνομος και όχι παράτυπος μετανάστης είναι εκείνος που δεν είναι μόνιμος υπήκοος μιας χώρας. Συνεπώς, όταν ένας άνθρωπος που ζει σε μια χώρα που δεν του παρέχει ασφάλεια αναγκάζεται να φύγει και να καταφύγει σε μια άλλη χώρα που μπορεί να του διασφαλίσει τα πολυπόθητα αγαθά της ειρήνης και της ασφάλειας, καθώς δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση (βλέπε Τουρκία). Αλλά επιλέγει, εσκεμμένα ίσως ή υπό τις εντολές άλλων, να μην εγκατασταθεί εκεί (στην Τουρκία) αλλά να εισέλθει με οποιοδήποτε μέσο, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής του σε κάποια άλλη χώρα όπως η Ελλάδα, τότε δεν μπορεί να θεωρηθεί πρόσφυγας αλλά παράνομος μετανάστης. Μήπως τα κίνητρα είναι εντελώς διαφορετικά;
Δεν είναι εξαιρετικά ύποπτο το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα αντί να κατευθυνθούν σε εύπορες μουσουλμανικές χώρες π.χ. Σαουδική Αραβία, Εμιράτα, Κατάρ κτλ. επιλέγουν να κατευθυνθούν προς τη Δύση; Γιατί δεν επιλέγουν να εγκατασταθούν και να αφομοιωθούν σε κοινωνίες ομόδοξες, ομόγλωσσες και ομόθρησκες τους; Μήπως υπάρχει κάποια μεθοδευμένη επιχείρηση εξισλαμισμού και αλλοίωσης της εθνικής μας ταυτότητας και συνείδησης; Οι αθρόες ροές προσφύγων που καταφθάνουν με ανεξέλεγκτους ρυθμούς από ξηρά και θάλασσα δεν είναι όλοι Σύριοι πρόσφυγες όπως προσπαθούν να σε πείσουν τα ΜΜΕ. Ομολογουμένως κάνουν εξαιρετικά τη δουλειά τους, επικεντρώνοντας τα πλάνα των ειδήσεων σε κάποια γυναικόπαιδα που μπορεί να βρίσκονται σε μια λέμβο, αποκρύπτοντας τις πολυάριθμες ορδές των παράνομων μεταναστών.
Ο εμπαιγμός και η κοροϊδία πολιτικών και δημοσιογράφων προς την ελληνική κοινωνία που πασχίζει να ορθοποδήσει είναι αδιάκοπος. Η μοναδική διέξοδος που προτείνει η πολιτική ηγεσία είναι η αποσυμφόρηση της πρωτεύουσας και η συμφόρηση της περιφέρειας και των νησιών, που ήδη έχουν τα δικά τους προβλήματα επιφορτίζοντας τους και με τον κίνδυνο της δημογραφικής αλλοίωσης και κατάληψης της περιοχής. Αποτελεί άραγε η τακτική αυτή ένα μέτρο ανακούφισης της ελληνικής κοινωνίας;
Ένας αληθινός πρόσφυγας κυκλοφορεί ρακένδυτος και εξαθλιωμένος, κουβαλώντας μόνο πόνο στην ψυχή του και νοσταλγία για την πατρίδα του και όχι i-phone και τεράστια χρηματικά ποσά. Ένας πραγματικός πρόσφυγας σέβεται την κουλτούρα, τη θρησκεία και τις αρχές της χώρας στην οποία έχει εγκατασταθεί και δεν προσπαθεί να επιβάλλει τις δικές του θρησκευτικές και εθνικές βλέψεις γιατί τότε μιλάμε για κατάληψη της χώρας.
Ποιος είναι, άραγε, ο ρόλος της Ευρώπης σε αυτό το φλέγον ζήτημα; Προβάλλει με επιτυχία το φιλάνθρωπο, γενναιόδωρο και φιλεύσπλαχνο χαρακτήρα της στα διάφορα συνέδρια που οργανώνει αλλά ουσιαστικά επιδεινώνει την ήδη τεταμένη κατάσταση, επιφορτίζοντας την Ελλάδα με ένα ασήκωτο φορτίο που κινδυνεύει να τη βουλιάξει. Άραγε, πόσο ισότιμα είναι τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. τη στιγμή που μια ευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα βάλλεται από παντού, μένοντας απροστάτευτη στις χυδαίες προκλήσεις και απειλές ενός τραγικού σουλτάνου.
Η φιλοξενία έχει τις ρίζες της στην αρχαία ελληνική παράδοση και παιδεία καθώς είχε θεσμοθετηθεί ως ο πιο σημαντικός πολιτιστικός νόμος και θεωρούνται πράξη ανώτερη και θεάρεστη. Και επειδή και στην σημερινή εποχή το να παραμείνεις άνθρωπος αλληλέγγυος και φιλεύσπλαχνος είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, επιλέγω να προστατεύσω και να αποδεχτώ κάθε άνθρωπο που έχει βιώσει οδυνηρές καταστάσεις στη ζωή του όπως πόλεμο, βία, κίνδυνο. Όμως, επιλέγω να μην αποδεχτώ μια μεθοδευμένη και στοχευμένη αλλοίωση της ταυτότητας και της υπόστασης της πατρίδας μου που θα οδηγήσει εντέλει στην ισλαμοποίησή της. Γιατί όταν μια χώρα κινδυνεύει να εκφυλιστεί κατευθύνεται προς τον όλεθρο και την αφάνεια.
Υ.Γ. Κάποιοι προβληματισμοί που διεγείρουν ερωτήματα και αφυπνίζουν συνειδήσεις.
Αυτή η μεθόδευση δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε στιγμή, μόνο αν διαμόρφωναν μια ευνοϊκή συνθήκη για την πραγματοποίηση της, μόνο αν έβρισκαν ένα εξιλαστήριο θύμα. Έτσι, η Ελλάδα διανύοντας μια μακροχρόνια κοινωνικοπολιτική κρίση, με ευάλωτη και εύθραυστη οικονομία αποτέλεσε τον πιο αδύναμο κρίκο (ή μήπως τον πιο δυνατό;) και τέθηκε στο επίκεντρο της διεθνούς πολιτικής σκακιέρας. Ας εξετάσουμε όμως τα δεδομένα του πολυσύνθετου φαινομένου της μετανάστευσης από την αρχή, από τη ρίζα του, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προδιαγράψουμε το τέλος του.
Καταρχάς, να διασαφηνίσουμε τους όρους που κατά καιρούς χρησιμοποιούνται. Μετανάστης είναι αυτός που αλλάζει τόπο διαμονής για να βρει δουλειά. Πρόσφυγας είναι εκείνος που αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα του εξαιτίας του πολέμου, των διώξεων και των βιαιοτήτων που λαμβάνουν χώρα στην πατρίδα του. Παράνομος και όχι παράτυπος μετανάστης είναι εκείνος που δεν είναι μόνιμος υπήκοος μιας χώρας. Συνεπώς, όταν ένας άνθρωπος που ζει σε μια χώρα που δεν του παρέχει ασφάλεια αναγκάζεται να φύγει και να καταφύγει σε μια άλλη χώρα που μπορεί να του διασφαλίσει τα πολυπόθητα αγαθά της ειρήνης και της ασφάλειας, καθώς δεν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση (βλέπε Τουρκία). Αλλά επιλέγει, εσκεμμένα ίσως ή υπό τις εντολές άλλων, να μην εγκατασταθεί εκεί (στην Τουρκία) αλλά να εισέλθει με οποιοδήποτε μέσο, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής του σε κάποια άλλη χώρα όπως η Ελλάδα, τότε δεν μπορεί να θεωρηθεί πρόσφυγας αλλά παράνομος μετανάστης. Μήπως τα κίνητρα είναι εντελώς διαφορετικά;
Δεν είναι εξαιρετικά ύποπτο το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα αντί να κατευθυνθούν σε εύπορες μουσουλμανικές χώρες π.χ. Σαουδική Αραβία, Εμιράτα, Κατάρ κτλ. επιλέγουν να κατευθυνθούν προς τη Δύση; Γιατί δεν επιλέγουν να εγκατασταθούν και να αφομοιωθούν σε κοινωνίες ομόδοξες, ομόγλωσσες και ομόθρησκες τους; Μήπως υπάρχει κάποια μεθοδευμένη επιχείρηση εξισλαμισμού και αλλοίωσης της εθνικής μας ταυτότητας και συνείδησης; Οι αθρόες ροές προσφύγων που καταφθάνουν με ανεξέλεγκτους ρυθμούς από ξηρά και θάλασσα δεν είναι όλοι Σύριοι πρόσφυγες όπως προσπαθούν να σε πείσουν τα ΜΜΕ. Ομολογουμένως κάνουν εξαιρετικά τη δουλειά τους, επικεντρώνοντας τα πλάνα των ειδήσεων σε κάποια γυναικόπαιδα που μπορεί να βρίσκονται σε μια λέμβο, αποκρύπτοντας τις πολυάριθμες ορδές των παράνομων μεταναστών.
Ο εμπαιγμός και η κοροϊδία πολιτικών και δημοσιογράφων προς την ελληνική κοινωνία που πασχίζει να ορθοποδήσει είναι αδιάκοπος. Η μοναδική διέξοδος που προτείνει η πολιτική ηγεσία είναι η αποσυμφόρηση της πρωτεύουσας και η συμφόρηση της περιφέρειας και των νησιών, που ήδη έχουν τα δικά τους προβλήματα επιφορτίζοντας τους και με τον κίνδυνο της δημογραφικής αλλοίωσης και κατάληψης της περιοχής. Αποτελεί άραγε η τακτική αυτή ένα μέτρο ανακούφισης της ελληνικής κοινωνίας;
Ένας αληθινός πρόσφυγας κυκλοφορεί ρακένδυτος και εξαθλιωμένος, κουβαλώντας μόνο πόνο στην ψυχή του και νοσταλγία για την πατρίδα του και όχι i-phone και τεράστια χρηματικά ποσά. Ένας πραγματικός πρόσφυγας σέβεται την κουλτούρα, τη θρησκεία και τις αρχές της χώρας στην οποία έχει εγκατασταθεί και δεν προσπαθεί να επιβάλλει τις δικές του θρησκευτικές και εθνικές βλέψεις γιατί τότε μιλάμε για κατάληψη της χώρας.
Ποιος είναι, άραγε, ο ρόλος της Ευρώπης σε αυτό το φλέγον ζήτημα; Προβάλλει με επιτυχία το φιλάνθρωπο, γενναιόδωρο και φιλεύσπλαχνο χαρακτήρα της στα διάφορα συνέδρια που οργανώνει αλλά ουσιαστικά επιδεινώνει την ήδη τεταμένη κατάσταση, επιφορτίζοντας την Ελλάδα με ένα ασήκωτο φορτίο που κινδυνεύει να τη βουλιάξει. Άραγε, πόσο ισότιμα είναι τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. τη στιγμή που μια ευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα βάλλεται από παντού, μένοντας απροστάτευτη στις χυδαίες προκλήσεις και απειλές ενός τραγικού σουλτάνου.
Η φιλοξενία έχει τις ρίζες της στην αρχαία ελληνική παράδοση και παιδεία καθώς είχε θεσμοθετηθεί ως ο πιο σημαντικός πολιτιστικός νόμος και θεωρούνται πράξη ανώτερη και θεάρεστη. Και επειδή και στην σημερινή εποχή το να παραμείνεις άνθρωπος αλληλέγγυος και φιλεύσπλαχνος είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, επιλέγω να προστατεύσω και να αποδεχτώ κάθε άνθρωπο που έχει βιώσει οδυνηρές καταστάσεις στη ζωή του όπως πόλεμο, βία, κίνδυνο. Όμως, επιλέγω να μην αποδεχτώ μια μεθοδευμένη και στοχευμένη αλλοίωση της ταυτότητας και της υπόστασης της πατρίδας μου που θα οδηγήσει εντέλει στην ισλαμοποίησή της. Γιατί όταν μια χώρα κινδυνεύει να εκφυλιστεί κατευθύνεται προς τον όλεθρο και την αφάνεια.
Υ.Γ. Κάποιοι προβληματισμοί που διεγείρουν ερωτήματα και αφυπνίζουν συνειδήσεις.
Ζυπίδου Βαρβάρα
Απόφοιτη Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του Astakos-News. Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με το παραπάνω άρθρο, δεν θα δημοσιεύονται. Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατ' ανάγκη από την παρούσα ιστοσελίδα.