Είχα εκφράσει μάλιστα σοβαρές επιφυλάξεις για την επιλογή του Υπουργείου Υποδομών, να ακυρώσει τον διαγωνισμό που ήταν σε εξέλιξη, και να προχωρήσει στην επαναπροκήρυξη του, αντί να τον συνεχίσει, αναθέτοντας την ολοκλήρωση του έργου στον δεύτερο κατά σειρά μειοδότη.
Τόνιζα τότε χαρακτηριστικά, ότι δεν αρκούν οι καλές προθέσεις και τα ευχολόγια του αρμόδιου Υπουργού κ. Καραμανλή, που έλεγε ότι «*αυτό γίνεται για το καλό του έργου και προκειμένου να ολοκληρωθεί μέχρι το 2023*,*χρονιά που λήγει η χρηματοδότηση*» γιατί ενδεχομένως αυτή η επιλογή να οδηγήσει το έργο σε νέες δικαστικές περιπέτειες και καθυστερήσεις και την Κοινοτική χρηματοδότηση των 160 εκατ. € σε επισφάλεια…
Και δυστυχώς*“ πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις”*, αυτό που τότε εξέφραζα ως προβληματισμό , έγινε πράξη.
Η κατασκευαστική εταιρεία GD ΙΝΦΡΑΣΤΡΟΥΤΟΥΡΕ Infrastrutture, όπως ήταν αναμενόμενο ως δεύτερη στη σειρά μειοδοσίας, προσέφυγε στην Αρχή Εξέτασης Προδικαστικών Προσφυγών (ΑΕΠΠ), και κατάφερε να βγάλει απόφαση* «ότι κακώς ακυρώθηκε ο διαγωνισμός και θα πρέπει η διαδικασία να συνεχιστεί..».*
Κατά αυτής της απόφασης του ΑΕΠΠ ,το Υπουργείο Υποδομών έκρινε σκόπιμο να προσφύγει με τη σειρά του στο ΣτΕ, καταθέτοντας αίτηση αναστολής της απόφασης, η οποία όμως και αυτή απορρίφθηκε …
Και τώρα τι πρόκειται να γίνει; Έτσι που τα κατάφεραν, δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές… «Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα..»
Σύμφωνα με την κοινή λογική, δύο είναι οι πιθανοί δρόμοι που μπορεί πλέον να ακολουθήσει η ηγεσία του Υπουργείου και οι δύο όμως κατά τη γνώμη μου αντί να οδηγούν σε εργοτάξια, δυστυχώς περνάνε μέσα από τις δικαστικές αίθουσες…
Η πρώτη επιλογή είναι, να εμμείνει το Υπουργείο στην λαθεμένη, όπως αποδείχθηκε αρχική απόφασή και να καταθέσει κύρια προσφυγή ακύρωσης της απόφασης της ΑΕΠΠ, που ακόμη και αν κερδηθεί, θα φέρει νέες μεγάλες καθυστερήσεις στη διενέργεια του νέου διαγωνισμού και με ότι αυτό συνεπάγεται στην πορεία του έργου.
Η δεύτερη επιλογή, που προβάλλεται μάλιστα από πολλούς ως η πλέον ενδεδειγμένη, είναι να αποδεχθεί την απόφαση της ΑΕΠΠ, να μην ακυρώσει το διαγωνισμό και να ανακηρύξει την Ιταλική εταιρεία προσωρινή μειοδότρια. Αυτό όμως, δεν αποκλείει νέες δικαστικές περιπέτειες και προσφυγές στο ΣτΕ, τόσο από την κοινοπραξία ΑΚΤΩΡ-ΤΕΡΝΑ που ήταν η αρχική μειοδότρια, όσο και από άλλους συμμετέχοντες στον αρχικό διαγωνισμό.
Δηλαδή και οι δυο παραπάνω επιλογές αντί να επιταχύνουν την έναρξη εργασιών, μάλλον πέτυχαν το αντίθετο αποτέλεσμα, στέλνοντας το έργο στις δικαστικές καλένδες και την περιοχή σε παρατεταμένη συγκοινωνιακή απομόνωση…
Επειδή τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, ο κίνδυνος να χαθεί η κοινοτική χρηματοδότηση είναι ορατός και στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, *ΜΠΟΡΕΙ κατά την άποψή μου να υπάρξει λύση «του γόρδιου δεσμού» κι αυτή δε μπορεί παρά να είναι πολιτική!!!!*
Ο αρμόδιος Υπουργός κ. Καραμανλής, να αναλάβει ΑΜΕΣΑ πρωτοβουλία συνεννόησης με όλες τις εμπλεκόμενες κατασκευαστικές εταιρείες, με στόχο να βρεθεί κοινός τόπος και να αποφευχθεί με κάθε τρόπο η παράταση της δικαστικής διαμάχης. Έτσι μπορεί σύντομα να δούμε να αρχίσουν να στήνονται εργοτάξια και να ξεκινούν οι εργασίες, σ’ αυτό το σημαντικό έργο για την περιοχή, που τείνει να μετατραπεί σε «σύγχρονο γιοφύρι της Άρτας»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του Astakos-News. Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με το παραπάνω άρθρο, δεν θα δημοσιεύονται. Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατ' ανάγκη από την παρούσα ιστοσελίδα.