Επιστροφή του επαγγελματία ψαρά Φάνη από μια κοπιαστική μέρα αλλά με γεμάτο το κατάστρωμα από παλαμίδα.
H παλαμίδα είναι ένα ψάρι παρεξηγημένο είτε γιατί θεωρείται συνώνυμο της λακέρδας είτε γιατί θεωρείται κατώτερης γευστικής αξίας. Στις ελληνικές θάλασσες βρίσκουμε ακόμα σε αφθονία δύο είδη, ενώ τα τελευταία χρόνια -πιθανόν και λόγω των κλιματικών αλλαγών- μπορεί να συναντήσουμε κι ένα τρίτο είδος. Τα δύο πρώτα είδη είναι η κατσουβόνεια παλαμίδα (αυτή που αναγνωρίζουμε κοινώς ως παλαμίδα) και το τορίκι ή παλαμίδα σάρδα, ή ρίκι (όπως είναι ευρέως γνωστό). Tο τελευταίο είδος είναι η άσπρη παλαμίδα ή ορκύνι, με ελάχιστες εμφανίσεις (πριν από 2-3 χρόνια) στο Ιόνιο.
Όλα τα είδη της παλαμίδας έχουν ένα μυστικό. Επειδή είναι ψάρια με πολύ αίμα, πράγμα που δίνει στο κρέας τους μια βαριά μυρωδιά, πρέπει όταν είναι σχεδόν ζωντανή ακόμα, να κόψουμε το κεφάλι και να την κρεμάσουμε από την ουρά για να φύγει το αίμα. Αυτό βέβαια στο «κλεινόν άστυ» δεν μπορεί να γίνει, γιατί η παλαμίδα δεν φτάνει ποτέ ζωντανή. Έτσι κάνουμε διάφορα μαριναρίσματα. Επίσης, περίεργη μυρωδιά αναδίδει και ο νωτιαίος μυελός του ψαριού που καλό είναι να τον αφαιρούμε.
Φωτορεπορτάζ: Χρήστος Μπόνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλα τα σχόλια θα εμφανίζονται μετά την έγκρισή τους από τους διαχειριστές του Astakos-News. Υβριστικά σχόλια ή σχόλια που δεν έχουν σχέση με το παραπάνω άρθρο, δεν θα δημοσιεύονται. Τα σχόλια και τα κείμενα των αναγνωστών εκφράζουν τους ίδιους και δεν υιοθετούνται κατ' ανάγκη από την παρούσα ιστοσελίδα.