Χρήστος Μπόνης: Πολιτισμός και ηχορύπανση

Πριν λίγες ημέρες σε site (blog) που στόχο έχει (όπως και όλες οι ιστοσελίδες ή αν θέλετε blog) την ενημέρωση την πληροφόρηση και ως ένα βαθμό την επικοινωνία (όπως αυτή αντιλαμβάνεται από τον κάθε ένα) και που αναδεικνύει θέματα κατά τεκμήριο τοπικού ενδιαφέροντος στην οποία υπάρχει πεδίο ελεύθερο να γράφει ο καθείς ότι του έρχεται στο μυαλό δίνοντας έτσι την δυνατότητα μέσω της φόρμας σχόλια, δεκάδες αναγνώστες να σχολιάζουν ΑΝΩΝΥΜΟΣ με άξονα το άρθρο (κείμενο) αλλά πολύ περισσότερο να επεκτείνονται και πέραν του συγκεκριμένου, άλλοι δε να καταφέρονται κατά της Δημοτικής Αρχής άλλοι δε να στηρίζουν τις πράξεις και πρωτοβουλίες που λαμβάνει ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο. 

Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό σχόλιο ανέβηκε (όπως χαρακτηρίζεται στην γλώσσα των media) πριν λίγες μέρες με τίτλο "ΑΣΤΑΚΟΣ Μαρσάρισμα και μουσική στο διαπασών". Η συγκεκριμένη ανάρτηση είχε δεχθεί περίπου τριάντα σχόλια. Άλλοι δε θεωρούσαν (κατά προτεραιότητα) ότι η διαπασών μουσική που συγκεκριμένοι καταστηματάρχες την επιβάλλουν χωρίς έλεγχο, ειναι πολιτισμός ή ένας διαφορετικός τρόπος προσέλκυσης πελατών (πάντως όχι από τους ελάχιστους που αυτό το διάστημα παραθερίζουν) στην αντίθετη όψη του νομίσματος υπήρχαν και όσοι επέκριναν την ιδιόμορφη αυτή διασκέδαση. Με αφορμή λοιπόν αυτές τις δυο τάσεις θα επικεντρωθώ στην κατηγορία που επιβραβεύουν αυτή την πρακτική, καθόσον ένας αριθμός εξ αυτών των χειροκροτητών τον χαρακτήρισε πολιτισμό και θα (τους) θέσω ένα ερώτημα έχοντας ελάχιστες ελπίδες να διαβάσω τις απαντήσεις (τους) επί του προκείμενου, παρόλα αυτά εγώ θα τις αναμένω.

Χθες μετά το τέλος μιας κοινωνικής εκδήλωσης (κηδείας) στον Αστακό διέθεσα μαζί με τον Δήμαρχο Γιάννη Τριανταφυλλάκη και το μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Αστακιωτών Κώστα Νικολάου λίγα λεπτά να κάνουμε μια βόλτα στα δυο μνημεία στην πλατεία με πρώτη στάση την προτομή του Παντελή Καρασεβδά. Αυτό που αντικρίσαμε, με θλίψη αλλά και οργή, ήταν ότι όλες οι πλευρές της μαρμάρινης στήλης στην οποία είναι τοποθετημένη η προτομή του Ολυμπιονίκη ήταν χαραγμένες (ευτυχώς τουλάχιστον) με μολύβι και μαρκαδόρους με λέξεις που παραπέμπουν σε ερωτικούς διάλογους μεταξύ δυο ανθρώπων, καθώς επίσης ζωγραφική λουλουδιών και άλλων εικόνων. Δεν θα μείνω στην πλευρά των ανεύθυνων, των βάνδαλων των αγνωμόνων και πολλών άλλων χαρακτηρισμών που μπορεί να αποδοθεί διότι ακόμη και τα ελάχιστα δευτερόλεπτα που θα διαθέσεις για τα συγκεκριμένα πρόσωπα αξία δίνεις παρά τους καταδικάζεις (οι φώτο που ακολουθούν είναι χαρακτηριστικές). Θα μείνω όμως στην άλλη πλευρά του νομίσματος και θα θέσω το ερώτημα σε όσους θεωρούν ότι πολιτισμός είναι το (κατά την λαϊκή έκφραση) νταμπα—ντουμπα να σχολιάσουν (όπως με πολύ μεγάλη διάθεση και σε ορισμένες στιγμές με επιθετικότητα προέβησαν στην εκδήλωση θαυμασμού για την συγκεκριμένη μορφή πολιτισμού) ποια μορφή πολιτισμού τους εκφράζει και τους ενθαρρύνει και τους εμπνέει.

Aν η βεβήλωση ενός μνημείου το οποίο αναδεικνύει τον Αστακό πανελληνίως (ίσως και παγκοσμίως) σαν έναν τόπο με Ολυμπιονίκη είναι (παρά) πολιτισμός ή οπισθοδρομισμός, μπορούν να ενθαρρύνουν τότε όλους τους επίδοξους βέβηλους. Σε διαφορετική περίπτωση ας το καταδικάσουν. Πολιτισμός δεν είναι η ηχορύπανση από cafe ή club, πολιτισμός δεν είναι η ηχορύπανση από κλαρίνα και δωρεάν προβατίνα (που για μια κοινωνική ομάδα ίσως τους εκφράζει). Πολιτισμός για ένα τόπο μικρό και επαρχιακό είναι η αναβίωση παραδοσιακών εθίμων, εκδηλώσεις που θα έχουν επίκεντρο την τοπική ιστορία αλλά και γενικότερα της περιοχής, πολιτισμός είναι ακόμη και σε πιο προχωρημένη έννοια εκδηλώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος (κάτι που κυριαρχεί έντονα στα μέρη μας) πολιτισμός είναι μια εκδήλωση παρουσίασης βιβλίου ή λευκώματος, η ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων, (που έχουμε αρκετούς) και πολλά αλλά παραδείγματα. Προφανώς δεν θα μπω σε έναν ανώφελο ανταγωνισμό και διαγωνισμό πρωτιάς και αποκλειστικότητας ή επιχείρησης εξόντωσης των ΜΜΕ (site, blog), ούτε θα πέσω στο επίπεδο χαιρέκακης αντισυναδελφικότητας απέναντι σε εντός ή εκτός εισαγωγικών συνάδελφων διαχειριστών των ιστοσελίδων. Κάθε άλλο. Κάποιες παθογένειες όμως που κυοφορούνται χρόνια στο τόπο μας ας αποβληθούν. Ας γίνει κάποια στιγμή μια ειδική μνεία τι σημαίνει πολιτισμός και πιθανόν μέσα από τις αναλύσεις και τις προτάσεις να διαμορφώσω και εγώ μια άλλη ιδέα.

Φωτορεπορτάζ: Χρήστος Μπόνης