Χρήστος Μπόνης: Η γραμμή Αστακού-Ιθάκης-Κεφαλλονιάς, μια εξαιρετική προοπτική ανάταξης του τουρισμού στον Αστακό

Ένα μεσημέρι του περασμένου καλοκαιριού, σταμάτησα να καθίσω με προοπτική για λίγα λεπτά στην πιάτσα των Ταξί στην παραλία, συζητώντας με τους φίλους οδηγούς διάφορα θέματα κατά περίπτωση όμως τα του Αστακού. 

Ως συνήθως όλοι έχουν κάτι να πουν, να κριτικάρουν, να αποδώσουν ευθύνες ένθεν και ένθεν για πολλές ατέλειες που κανείς δεν θα τους κρίνει με αρνητική προδιάθεση, δεν θα τους προσβάλλει κανείς για όσα λένε και όπως τα λένε διότι όσα προτείνουν είναι αυθεντικά και που στο κάτω κάτω ο λόγος που το κάνουν είναι γιατί θέλουν (απαιτούν) να δουν τον Αστακό πολύ καλύτερο από ότι τους προσφέρει μέχρι σήμερα. 

Άκουσα όντως με ενδιαφέρον αυτές τις σκέψεις και τους. Προβληματισμοί κάποιων εργαζόμενων υπό την σκιά ενός δέντρου, σε θερμοκρασίες 38 με 40 βαθμούς, αναμένοντας το πλοίο της γραμμής Αστακός-Ιθάκη-Κεφαλλονιά ελπίζοντας και προσδοκώντας κάποιοι εκ των επιβατών που θα αποβιβαστούν θα τους αγκαζάρουν για ένα δρομολόγιο, για να βγει το μεροκάματο. Οι εξαιρετικοί αυτοί τύποι, οδηγοί των Ταξί, όλοι τους νέοι άνθρωποι που παραμένουν στον Αστακό σε πείσμα πολλών που σε αυτή την ηλικία τον εγκαταλείπουν για τις μεγαλουπόλεις, είχαν μια σπάνια διάθεση να συζητήσουμε πολλά προτρέποντας με να κινητοποιήσω πρόσωπα και φορείς (που όπως μου ανέφεραν γνωρίζω) για να επενδύσουν στον Αστακό, προσφέροντας μια μεγάλη ευκαιρία για τους νέους Ανθρώπους που παραμένουν εκεί. 

Η συνάντηση (όντως τυχαία), προήλθε μετά από την καθημερινή μου περατζάδα (όπως λέμε) στον δρόμο οπού τις πρωινές ώρες παρκάρουν τα οχήματα τους οι εκδρομείς αναμένοντας την άφιξη του πλοίου της γραμμής Αστακού-Ιθάκης-Κεφαλλονιά για να επιβιβαστούν με προορισμό ένα από τα δυο νησιά για τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Εδώ και τρία χρόνια λοιπόν κάθε μεσημέρι από τις 11 έως και τις 12 ακολουθώ μονίμως ένα δρομολόγιο με τα πόδια παράλληλα με τα σταματημένα οχήματα, όπου σε όσους συναντώ και παραμένουν στα οχήματα τους τους προσφέρω το διαφημιστικό φυλλάδιο που έχει βγάλει ο Σύλλογος Αστακιωτών καταγράφοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό αναλυτικά την ιστορία του Αστακού, σε άλλα οχήματα που οι επιβάτες πιθανόν να είναι σε κάποια καφετέρια, το τοποθετώ στο παρμπρίζ του Ι.Χ. Η διαδρομή αυτή γίνεται συνεχώς επί ένα μήνα (μέσα Ιουλίου-μέσα Αυγούστου) κάθε μεσημέρι, που θέλω να ομολογήσω ότι τον πρώτο χρόνο με ενόχλησε πολύ η μη συμμετοχή των μελών του Δ.Σ. να διαθέσουν κάποια λεπτά της ημέρας και να διανείμουνε το φυλλάδιο σε πολύ περισσότερο κόσμο αλλά και σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα. 

Τα επόμενα δυο χρόνια εν αντιθέσει με την πρώτη χρόνια, η "περατζαδα" αυτή μου απέβη παρά πολύ χρήσιμη και αποκόμισα αρκετές εμπειρίες. Αποφάσισα στην αρχή δειλά να μιλήσω με κάποιους οδηγούς και επιβάτες την στιγμή που τους έδινα το φυλλάδιο και να ζητήσω μια γνώμη για τον Αστακό. Ομολογώ ότι στην αρχή με εξέπληξε θετικά το ότι πολλοί ήταν διαθέσιμοι να μιλήσουν για την εικόνα που αποτύπωσαν μέσα τους για τον Αστακό έστω και τις λίγες ώρες που βρίσκονται εκεί. Η ευχάριστη αυτή έκπληξη, που δεν την ανέμενα, ήταν προπομπός να επαναλάβω κάθε μεσημέρι όλο τον μήνα το ίδιο δρομολόγιο ελπίζοντας να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου με ιδέες ανθρώπων εκτός του Αστακού. Αυτά που αποκόμισα από πολλούς ήταν εντυπωσιακά αλλά και ενδιαφέροντα. Είχαν πολλές προτάσεις που αφορούσαν κυρίως την δική τους ολιγόωρη διαμονή (π.χ. μου ανέφεραν πολλοί παρ' ότι δεν είχαν την παραμικρή σχέση μεταξύ τους αλλά εδώ ταυτίζονταν πολλοί, γιατί δεν υπάρχει ένα ξύλινο σκέπαστρο στην παραλία με ένα ή δυο παγκάκια (κάτω από το σκέπαστρο) για να ξεκουράζονται κάποιοι που η παραμονή στο αυτοκίνητο είναι δύσκολη, κάποιος δε, μου ανέφερε γιατί δεν έχει μεριμνήσει η Δημοτική Αρχή να μπει μια πινακίδα με ψηφιακή ενημέρωση για το δρομολόγιο του πλοίου αν καθυστερεί, αν θα έρθει πιο νωρίς, κλπ (στην δεύτερη περίπτωση τους εξήγησα ότι είναι θέμα εταιρείας που διαχειρίζεται το πλοίο, βέβαια είχαν τον αντίλογο αλλά να μην μακρηγορώ, κάποιος άλλος και μάλιστα ηλικιωμένος μου είπε γιατί αυτό που κανείς δεν το κάνει ο Δήμος με ένα μικρό περίπτερο να το διανέμει αυτός και όχι εσύ μαζί με ένα χάρτη. Άντε τώρα να του εξηγήσεις.

Αυτές οι εμπειρίες των δυο χρόνων μαζί με τόσες άλλες που άκουγα σκεπτικά αλλά και υπομονετικά από τους περισσοτέρους που δεν ήταν μόνο θετικές αλλά και επικριτικές (π.χ. κάποιος μου είπε πήγα για καφέ και με χρέωσαν με το νερό χωρίς να τους το ζητήσω, νόμισα στην αρχή ότι ήταν σαν προσφορά μετά είδα ότι χρεώνεται και στην συνέχεια έμαθα ότι δεν έχετε νερό. Είναι άκρως περίεργο (συνέχισε) μια πόλη που είναι τουριστικός προορισμός για πολλούς ακόμη και σαν ενδιάμεσος να μην έχει νερό και γιατί δεν με ρώτησαν αν θέλω νερό και μου το χρέωσαν, κάποιος άλλος από τον Βόλο μου είπε ότι παρήγγειλε τσίπουρο κάπου και του έφεραν για ένα μεζέ φτερούγες κοτόπουλου. Το πλήρωσα, το άφησα και έφυγα. Ντροπή για ένα τέτοιο μέρος μου είπε). Αυτά και πολλά αλλά άκουγα και μάθαινα από όλους τους επισκέπτες που είχαν μια ειλικρίνεια αλλά και μια έμμεση προτροπή να καλυτερεύσουμε έστω και τις μικρές ατέλειες. 

Τελειώνω με ένα ακόμη, ίσως το πιο ενδιαφέρον. Ένας αλλοδαπός με Ρουμάνικες πινακίδες όταν του έδωσα το φυλλάδιο να το ξεφυλλίσει διότι μου το ζήτησε ο ίδιος παρ' ότι ήταν γραμμένα μόνο στα ελληνικά, μου έδειξε στο κινητό του μια φωτογραφία τα κάστρα του Αστακού (εκτιμώ ότι πέρασε από το δρόμο αυτό) και με ρώτησε τι είναι αυτά. Του εξήγησα με πολύ λίγα λογία ότι είναι αρχαία κάστρα από πολύ παλιά εποχή, άντε τώρα να του εξηγούσες για Οδυσσέα, για Ιθάκη για το πέρασμα του κοντά στα κάστρα κλπ (Σημ. δική μου, θέλει οργάνωση τουλάχιστον αυτό κομμάτι με τις αρχαιότητες). Ο τύπος ήταν διαβασμένος και μου έδειξε ένα μικρό βιβλιαράκι με την ιστορία της Αιτωλ/νιας στα ελληνικά και Αγγλικά οπού εκεί αναγράφονταν το ιστορικό από τα κάστρα. Του είπα ότι ακριβώς έτσι είναι. Έμεινα άφωνος αλλά η προσωρινή έκπληξή μου διακόπηκε διότι ακούστηκε το σφύριγμα του πλοίου που έπιανε Λιμάνι και χωρίσαμε και οι δυο.

Η πρωτοβουλία αυτή στα όσα περιγράφω πιο πάνω είναι απόρροια μιας σκέψης που εδώ και αρκετό καιρό προσπαθούσα να την μεταφέρω σε κείμενο και που δεν είναι άλλη από την καθημερινή εδώ και χρόνια εικόνα που συναντώ με το Φέριμποτ, το πλοίο δηλ. της άγονης γραμμής Αστακός-Ιθάκη-Κεφαλλονιά. Απ' την παρέα των φίλων οδηγών λίγα λεπτά μετά που ο καταπέλτης έπεσε και ξεκίνησε η αποβίβαση οχημάτων και επιβατών, απέμεινα μόνο εγώ καθώς τα ταξί άρχισαν να δουλεύουν.

Εκεί λοιπόν παρακολουθώντας την αποβίβαση αλλά και εν συνεχεία συνεχεία την επιβίβαση των εκδρομέων αναρωτήθηκα, πόσο αλήθεια σημαντικό είναι αυτό το δρομολόγιο που τα τελευταία χρόνια πραγματοποιείται σε διπλό δρομολόγιο, ένα για μικρά οχήματα και επιβάτες και το δεύτερο για βαρέα οχήματα με καύσιμα κλπ.

Ανεκτίμητη η προσφορά του με την έστω και ολιγόωρη διαμονή κάποιων που θέλοντας και μη γνωρίζουν τον Αστακό. Η τεράστια αυτή προσφορά θα μπορούσε να γίνει αφετηρία μιας πιο οργανωμένης "εκμετάλλευσης" όλων αυτών των εκδρομέων. Σκέψεις, προτάσεις, λύσεις υπάρχουν πολλές. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον κάποια στιγμή ο Δήμος Ξηρομέρου (Λιμενικό Ταμείο) σε συνεργασία με την Ναυτιλιακή εταιρεία να δρομολογήσουν την καλοκαιρινή περίοδοι μια εκδήλωση προσκαλώντας και τους γείτονες μας από την Ιθάκη, Κεφαλλονιά ακόμη και την Λευκάδα να πραγματοποιήσουν μια κοινή εκδήλωση, αρχής γενομένης στον Αστακό και αν προκαλέσει το ενδιαφέρον στους γείτονές μας να πραγματοποιηθεί και στα αλλά νησιά. Η σκέψη ενός από τους ταξιδιώτες που μου πρότεινε δηλ. ένα μικρό κιόσκι για την διανομή φυλλαδίων τόσο του Αστακού όσοι και της Ιθάκης και Κεφαλλονιάς να δρομολογούνταν από τους τρεις Δήμους σε συνεργασία με τις δυο περιφέρειες θα ήταν ένα πρώτο βήμα. Εγώ το καταθέτω σαν σκέψη.

Η γραμμή Αστακού-Ιθάκης-Κεφαλλονιάς είναι μία εξαιρετική σαν προοπτική ανάταξης του Τουρισμού στον Αστακό. Είναι μια χρυσοφόρος λύση που αρκετοί εκ των επαγγελματιών του Αστακού οι οποίοι δραστηριοποιούνται στην παραλία το γνωρίζουν πολύ καλά, ιδιαίτερα δε τις πρωινές ώρες. Θα μπορούσαν παράλληλα να συμμετέχουν και οι επαγγελματίες του Αστακού με τον δικό τους τρόπο διαφήμισης, όπως ο Κώστας και η Χρύσα με την Λεμονοφάρμα, ο Λάζαρος Καλατζής με την εξαιρετική επιχείρηση τυποποίησης και συσκευασίας της ελιάς, οι επιχειρηματίες με τα ξενοδοχεία και τα καταλύματα κλπ.

Το πλοίο της γραμμής προσφέρει προοπτική, ίσως αρκετές προοπτικές τις οποίες οφείλουμε να τις εκμεταλλευτούμε όσο είναι νωρίς καθόσον οι επιλογές για να δημιουργηθούν και να δρομολογηθούν νέες δράσεις που θα φέρουν την όποια ανάπτυξη και θα προσφέρουν δουλειά στον πληθυσμό του Αστακού είναι αρκετά μακριά ακόμη.

Χρήστος Μπόνης