Προς τους «άρχοντες» του Αστακού

Είναι αυτό που λένε, κάθε πέρυσι και καλύτερα. Αναδρομικά όσο πιο πίσω τόσο και πιο φτωχά, χωρίς χρήματα. Στις μέρες μας όμως η κρίση επηρέασε τα ήθη τα έθιμα. Εκεί τελειώνεις. Δεν θυμάμαι πάντα τον Αστακό ως πλούσια περιοχή, με τα πολλά τα χρήματα και τις σούπερ επενδύσεις. Θυμάμαι όμως πάντα ένα χωριό καθώς πρέπει. Με τον κόσμο του να νοιάζεται, να αγαπά και να χαίρεται τον ίδιο το τόπο όπως και τους κατοίκους του. Με τους ανθρώπους που στην ουσία εξουσιάζουν την μικρή μας κωμόπολη, να είναι κοντά στους ψηφοφόρους της και τους πολίτες της.

Εν έτη 2017 και τα Χριστούγεννα να πλησιάζουν, ο Αστακός μένει ένα άχαρο, ξηρό και νεκρό μέρος. Ο στολισμός της περιοχής άφαντος, η κόσμος της ηχηρή απουσία... η εξουσία ανύπαρκτη. Για αυτό χορεύουν. Όχι, δεν είναι η κρίση. Είναι η ευκαιρία που βρίσκει ο καθένας να βάλει το λιθαράκι του στον αφανισμό μας. Είναι η ευκαιρία τους να σε εκμεταλλευτούν με όλη τους την ψυχή. Η κρίση είναι οικονομική. Αυτοί, της έδωσαν διαστάσεις. Πλέον ο Αστακός ζει ποικίλες κρίσεις. Ανθρωπιστικές, συναισθημάτων... να μου πεις ο στολισμός σε μάρανε καημένε; Ναι. Με μάρανε και αυτό. Αλλά αυτό που πραγματικά με μάρανε, είναι η αεργή διοίκηση, που μας πάει στα τάρταρα χρόνο με το χρόνο... και εμείς άπραγοι και συνένοχοι στο έγκλημα. Σκέψου Αστακιώτη, σκέψου... τα ψωμιά μας είναι λίγα. Το να ασελγεί κάποιος σε ένα μέρος που δεν ευδοκιμεί, είναι τουλάχιστον χυδαίο. Μπορούμε να το αλλάξουμε χωρίς αυτούς, είσαι έτοιμος;

- Αστακός, Χριστούγεννα 2017.

Πηγή: Facebook